W nocy 11 grudnia 1936 roku Edward VIII wygłosił pożegnalną mowę do narodu brytyjskiego. Wyjaśnił w niej powody swojej abdykacji. Oświadczył: Uwierzcie mi, gdy mówię do was, że uznałem za niemożliwe dźwiganie wielkiego ciężaru odpowiedzialności bez pomocy i wsparcia kobiety, którą kocham. Edward Albert Christian George Andrew Patrick David cechował się dążeniami absolutystycznymi, nie chciał być „malowanym królem”. Jakie były rzeczywiste przyczyny abdykacji? Jaki wpływ na decyzje Edwarda VIII wywierała pani Simpson? Jakie polityczne korzyści wynikały dla III Rzeszy ze znajomości króla z Adolfem Hitlerem?
Książę Walii, urodzony w 1894 roku miał objąć tron po swoim ojcu, królu Jerzym V. W 1930 roku w rezydencji Edwarda w Fort Belvedere niedaleko Sunningdale w hrabstwie Berkshire została przedstawiona mu 35-letnia Amerykanka, Wallis Warfield Simpson. Gdy poznała księcia, jej drugie małżeństwo nie było formalnie rozwiązane. Para wkrótce nawiązała romans. Związkowi bacznie przyglądali się Niemcy. Rzekomo brytyjski dziennik „Times” miał dowody, że pani Simpson była pod wpływem Joachima von Ribbentropa. Dowody jednak nie zostały opublikowane. 20 stycznia 1936 roku umiera król Jerzy V. Bliski przyjaciel Edwarda, książę Coburg będący niemieckim szpiegiem pisze raport do Ribbentropa: /…/ z okazji wykonania misji zleconej przez Führera/…/. Dla króla sojusz niemiecko-brytyjski jest naglącą koniecznością i zasadą brytyjskiej polityki. Nie było tajemnicą, że przyszły król nie chce wojny oraz dąży do sojuszu z Hitlerem. 26 października 1936 ambasadorem III Rzeszy zostaje Joachim von Ribbentrop. W tym samym czasie Edward wyraża chęć poślubienia pani Simpson. Rząd zdawał sobie sprawę z proniemieckich sympatii króla. Znana też była rola jako odegrał Edward podczas kryzysu nadreńskiego (wkroczenie Niemiec do zdemilitaryzowanej Nadrenii powiodło się dzięki informacją uzyskanym przez ówczesnego ambasadora Rzeszy Leopolda von Hoech, również niemieckiego szpiega). Anthony Eden w rozmowie z Janem Masarykiem stwierdził: Ministerstwo obawia się coraz bardziej o narastające i kłopotliwe mieszanie się króla do spraw międzynarodowych. Jeżeli to będzie trwało, są drogi i środki, aby zmusić go do abdykacji. Czy miał na myśli panią Simpson? Tuż po abdykacji książę Windsoru i pani Simpson wyjeżdżają do Château de Candé w okolicy Tours de France, posiadłości francuskiego faszysty Charlesa Eugene’a Bedauxa. 3 czerwca 1937 roku para wzięła ślub. W tym samym roku w Berchtesgaden Edward spotyka się z Hitlerem. Dziennikarz „New York Times” odnotował, że podczas powitania książę dwukrotnie uniósł rękę w hitlerowskim pozdrowieniu. Po wyczerpującej kampanii w Polsce, Hitler decyduje się opóźnić atak na Zachód. Pokonanie Francji miało ostudzić ochotę Wielkiej Brytanii do walki, która 3 września 1939 roku wypowiedziała Niemcom wojnę. Wtedy przyjacielsko usposobiony książę, wracając na brytyjski tron, byłby gwarantem pokoju między oba państwami. 19 lutego 1940 roku, ambasador niemiecki w Hadze informował: Książę stwierdził, że armie anglo-francuskie ruszą do przodu i będą okupować tak dużą część Belgii, jak tylko jest to możliwe. Ta informacja miała wielkie znaczenie dla Niemiec. Po napiętej korespondencji Churchilla z księciem, Edward wraz z żoną został wysłany w roli gubernatora na wyspy Bahama, z dala od światowej polityki. Tuż po przybyciu pary, FBI zaobserwowało wzmożony kontakt listowny księżnej z ministrem Ribbentropem. Archiwa Ministerstwa Spraw Zagranicznych Niemiec zostały sfotografowane i umieszczone w bezpiecznym miejscu. W 1945 roku Karl von Loesch wskazał Amerykanom miejsca kryjówek. Dokumenty zostały przekazane do Londynu. Wśród nich były listy księcia do Hitlera. Tu ślad się urywa aż do 1952 roku. Prawdopodobnie człowiekiem, który przesłał dokumenty do amerykańskiego pisma był Anthony Blunt, opiekun malarskich zbiorów królowej Elżbiety II oraz radziecki agent.
Kiedy brytyjskie archiwa zostaną otwarte, możliwe że dowiemy się jaką cenę Anglia zapłaciła za „kłopotliwego księcia Windsoru”…
Comments